Categorie Grenzen - Discipline

Ouders zijn is een ingewikkelde taak en niemand leert ons dat ook te zijn. Het hebben van een kind betekent dat volwassenen moeten leven met twijfels, onzekerheden, onnauwkeurigheden, enz. Behalve met inmenging en de mening van de omgeving. Onze kinderen opvoeden is een uitdaging waar we ons best voor willen doen.

Er zijn veel opvoedingsstijlen: respectvol ouderschap, positief ouderschap, democratisch ouderschap, autoritair ouderschap, enz. Bij deze gelegenheid gaan we ons concentreren op meer weten over intensief ouderschap, aangezien we er steeds meer over horen. Als het misbruikt wordt, kan het kinderen overbelasten (en daarmee ook angst- en stressproblemen), daarom geven we u enkele sleutels om te profiteren van intensief ouderschap en te profiteren van al zijn voordelen.

Wanneer kunnen we beginnen onze kinderen streng onderricht te geven? Veel ouders denken dat hun baby's bepaalde regels niet kunnen leren of volgen, en ze ontspannen zich bij het handhaven van regels thuis. Als het kind 4 of 5 jaar oud is, heeft hij de situatie onder controle en is het moeilijker om zijn houding of gedrag te veranderen.

Het woord discipline komt etymologisch uit het Latijn & 39; discipulus & 39; en het betekent het opleggen van een noodzakelijke opdracht om te kunnen leren. Bij de opvoeding en opvoeding van kinderen is discipline niet alleen noodzakelijk, maar ook essentieel. Ouders moeten ernaar streven het op de beste manier toe te passen, zodat hun kinderen opgroeien met een gezond en sterk gevoel van eigenwaarde.

Als het gaat om het beheren van complexe momenten met onze kinderen, kunnen we soms wanhopig worden en op zoek gaan naar externe agenten om ons werk te ondersteunen, door beloningen en straffen voor kinderen in het spel te brengen. Welke respectvolle alternatieven stelt Positieve Discipline voor om onze kinderen niet te belonen en te straffen en welke kunnen we als ouders opnemen?

Jongens en meisjes hebben grenzen nodig om hun eigen geluk vollediger te ontwikkelen. En het is dat ze, samen met de regels, fundamenteel zijn voor hun emotionele welzijn en voor de rest van de mensen met wie ze gaan communiceren. Vervolgens gaan we een reeks aanwijzingen analyseren die ons zullen helpen om grenzen te stellen aan kinderen vanuit positieve discipline, dat wil zeggen vanuit vriendelijkheid en standvastigheid.

Veel ouders vinden het moeilijk om nee te zeggen tegen hun kinderen, maar het is noodzakelijk voor een goed gezinsleven samen. Door grenzen te stellen vanuit waarden en niet vanuit het feit zelf, wordt voorkomen dat het kind wordt overweldigd door constante berispingen, maar ook het stellen van grenzen aan kinderen bevordert hun veiligheid en verbetert hun zelfrespect.

Wederzijds respect, liefde, grenzen, evenwicht, empathie, discipline ... Er zijn bepaalde woorden die niet mogen ontbreken in de woordenschat die de opvoeding van onze kinderen vormt. Ze allemaal combineren en het beste ouderschap opbouwen is een zeer gecompliceerde taak (en een die we elke dag leren), maar het is zeer verrijkend.

Als pedagogen, psychologen en vooral leraren het ergens over eens zijn, is het dat jongens en meisjes duidelijk omschreven regels en grenzen moeten hebben. Dit wijst hen de weg en laat hen weten waar ze zich kunnen verplaatsen en hoever ze moeten gaan, zonder ooit op dat pad te struikelen.

Er zijn twee dingen die alle ouders aangaan: kinderen gelukkig maken en ze in alle opzichten goed onderwijs geven. Om beide te bereiken, zijn limieten zeer noodzakelijk, omdat ze als richtlijn dienen voor de kleintjes. Maar hoe kunnen we ze op een respectvolle en effectieve manier voorstellen? We spraken met Marta Prada (Montessori-gids, opvoeder van gezinnen met positieve discipline en auteur van het boek & 39; Educate in geluk & 39;) om ons te vertellen wat de Montessori-methode voorstelt over het toepassen van limieten op kinderen.

Een van onze belangrijkste uitdagingen als ouders is ongetwijfeld om grenzen te stellen en regels voor te stellen aan onze kinderen en ervoor te zorgen dat ze hen respecteren terwijl onze emotionele banden sterk en stabiel met hen blijven. Naarmate ze ouder worden, wordt deze taak natuurlijk complex en begint deze meer elementen te omvatten dan wanneer ze kleiner zijn.

Een van de belangrijkste functies die we als ouders hebben, is zonder twijfel grenzen stellen aan onze kinderen. En we vinden het leuker of we vinden het minder leuk, de waarheid is dat deze ouderlijke functie bij het opstellen van regels absoluut essentieel is voor jongens en meisjes, van alle leeftijden, maar ook voor de 7-jarigen op wie we ons bij deze gelegenheid concentreren, Ze kunnen zich goed ontwikkelen en veilig groeien, wetende wat ze kunnen of hoever ze kunnen gaan.

We zijn aangekomen met onze zoon op de prachtige leeftijd van zes. Elke keer bereikt hij nieuwe doelen en wordt hij op alle mogelijke manieren volwassen; Hij is zeker al een & 39; grote jongen & 39 ;. En om deze reden kunnen we nieuwe activiteiten met hem delen, meer gestructureerde gesprekken voeren, een goede start maken met huiswerk en schoolonderwerpen en talloze andere veranderingen.

Veel ouders trappen in de val dat ze hun kinderen te veel verwennen en ze alles geven waar ze om vragen, zodat ze gelukkig kunnen zijn. Sommigen geloven dat de kleintjes anders in de toekomst een soort trauma zouden kunnen hebben dat wrok jegens ouders opwekt omdat ze niet & 39; genoeg genegenheid & 39; hebben gegeven.

Als ik je zou vragen wat je hebt gedaan als je de goede cijfers hebt gezien die je zoon deze term heeft behaald, zou je me zeker vertellen om hem als beloning iets te geven waar hij enthousiast over is. En als ik je vertelde wat je deed toen je zag dat hij zijn kamer niet heeft schoongemaakt ondanks het feit dat je het hem meerdere keren hebt verteld, dan is het woord straf zeker in je antwoord opgenomen.

Moeder of vader zijn betekent een grote verandering in iemands leven. Een verandering niet alleen voor ouders maar ook voor de baby, de kinderen. Ze groeien allebei, leren, moeten problemen en moeilijkheden overwinnen. Daarom is het eerste jaar van de baby een heel speciale fase en heel anders dan het tweede jaar, wanneer de kleine al zijn eerste stapjes begint te zetten, zich met meer autonomie beweegt en alles wil proberen.

Het lijkt erop dat de plaats van de kleintjes in de samenleving waarin we leven steeds minder duidelijk was, dat hun behoeften vervagen in de drukte waarin we allemaal leven, en dat hun ontwikkeling en vitaliteit wordt vertraagd door obstakels die volwassenen zelf opwerpen onderweg. Om met deze aspecten om te gaan, stel ik bewust ouderschap voor, gebaseerd op de observatie van het kind en zijn begeleiding.